اَبِیاتِ سُلطان بہُو 
  ( و، ہ، ی )

وحدت دے دریا اُچھّلے جَل تَھل جنگل رِینے ہُو          ( بیت  197)

وحدت دے دریا اُچھّلے ہِک دِل صحیح نہ کِیتی ہُو          ( بیت  198)

وحدت دا دریا اِلٰہی عاشِق لَیندے تارِی ہُو          ( بیت  199)

وَنجن سر تے فرض ہے مینُوں قول بَلٰی دا کرکے ہُو          ( بیت  200)

وَیہہ وَیہہ ندیاں تارُو ہوئیاں بُلبل چھوڑے کاہاں ہُو          ( بیت  201)

ہردَم شرم دی تَنٛد تروڑے جاں ایہہ چھوڈگ بُلّے ہُو          ( بیت  202)

ہسّن دے کے روون لیوئی دِتّا کِس دِلاسہ ہُو          ( بیت  203)

ہِک جاگن ہِک جاگ نہ جانن جاگدیاں ہِک سُتّے ہُو          ( بیت  204)

ہِک دَم سجّن لکھ دم وَیری دَم دے مارے مَردے ہُو          ( بیت  205)

ہِکی پِیڑکُل عَالَم کُوکے لکھ عَاشقاں لکھ سہیڑی ہُو          ( بیت  206)

ہور دوا نہ دِل دی کاری کلمہ دِل دی کاری ہُو          ( بیت  207)

ہُو دا جامہ پہن کراہاں اِسم کماون ذاتی ہُو          ( بیت  208)

یار یَگانہ مِلسی تینُوں سِر دی بازی لائیں ہُو          ( بیت  209)