اَبِیاتِ سُلطان باہُو 
  ( ع )

عاشق دی دِل موم برابر معشوقاں دِل کالے ہُو          ( بیت  123)

عاشق پڑھن نماز پَرم دی جَیں وِچّ حرف نہ کوئی ہُو          ( بیت  124)

عاشقاں ہِکّو وضو جو کیتا روز قیامت تائیں ہُو          ( بیت  125)

عاشق راز ماہی دے کولوں کدی نہ تھینٛدے وانٛدے ہُو          ( بیت  126)

عاشق سوئی حقیقی جیہڑا قتل معشوق دے مُنّے ہُو          ( بیت  127)

عِشق شُوہ دے دل کھڑایا آپ دی نالے کھڑیا ہُو          ( بیت  128)

عاشِق عِشق ماہی دے کولوں پِھرن ہمیشہ کِھیوے ہُو          ( بیت  129)

عاشِق نیک صلاحیں لگدے کیوں اُجاڑدے گھر نوں ہُو          ( بیت  130)

عاشق ہُوِویں تے عِشق کماوِیں دِل رکّھ وانٛگ پہاڑاں ہُو          ( بیت  131)

عِشق اسانوں لِسیاں جاتا بیٹھا مار پَتھلّا ہُو          ( بیت  132)

عِشق اَسانوں لِسّیاں جاتا کر کر آوے دَھائی ہُو          ( بیت  133)

عِشق اَسانوں لِسیاں جاتا ہُن لتّھا آن مُہاڑی ہُو          ( بیت  134)

عِشق جِنہاں دے ہَڈّیں رَچیا رہنٛدے چُپ چَپاتے ہُو          ( بیت  135)

عِشق چلایا طرف اسماناں فرشوں عرش دِکھایا ہُو          ( بیت  136)

عِشق حقیقی پایا مُون٘ہوں نہ کُجھ الاون ہُو          ( بیت  137)

عِشق محبّت دریا دے وِچ تھی مردانہ تریئے ہُو          ( بیت  138)

عِشق دی بازی ہر جا کھیڈی شاہ گدا سُلطاناں ہُو          ( بیت  139)

عِشق دی بھاہ ہَڈّاں دا بالن عاشق بیٹھ سَکِینٛدے ہُو          ( بیت  140)

عِشق دِیاں گلّاں اولّڑیاں شرع تھیں دُور ہٹاوے ہُو          ( بیت  141)

عِشق سمنٛدر چڑھ گیا فلکیں کِت وَل جہاز کِھچیوے ہُو          ( بیت  142)

عِشق ماہی دے لائیاں اگّیں لگیاں کون بُجھاوے ہُو          ( بیت  143)

عِشق مؤذِن دِتیاں بانٛگاں کَنّیں بُلیل پیوسے ہُو          ( بیت  144)

عقل فِکر دی جا نہ کائی جِتھے وحدت سِرّ سُبحانی ہُو          ( بیت  145)

عِلموں باہجھ کوئی فقر کماوے کافر مَرے دیوانہ ہُو          ( بیت  146)

غوث قُطب ہُن اُرے اُریرے عاشق جاہن اَگیرے ہُو          ( بیت  147)