اَبِیاتِ سُلطان بہُو 
  ( ل، م )

لہو ہو غیری دھنٛدے ہِکّ پل مُول نہ رہنٛدے ہُو          ( بیت  167)

لا یُحتاج جِنہاں نُوں ہویا فقر تِن٘ہاں نُوں سارا ہُو          ( بیت  168)

لِکھن سِکھیوں لِکھ نہ جاتا کاغذ کِیتوئی ضائعا ہُو          ( بیت  169)

لوک قبر دا کرسن چارہ لحد بناون ڈیرہ ہُو          ( بیت  170)

لوہا ہُوویں پیا کُٹِیویں تاں تلوار سڈیویں ہُو          ( بیت  171)

مال جان سب خرچ کراہاں کریئے خرید فقِیری ہُو          ( بیت  172)

مذہباں دے دروازے اُچّے راہ ربانا موری ہُو          ( بیت  173)

مُرشد اوہ سہیڑیئے جیہڑا دو جگّ خوشی وکھاوے ہُو          ( بیت  174)

مُرشد باجھوں فقر کماون وِچ کفر دے بُڈّے ہُو          ( بیت  175)

مُرشد مَکہ طالب حاجی کعبہ عِشق بنایا ہُو          ( بیت  176)

مُرشد میرا شہباز اِلٰہی رلیا سنٛگ حَبِیباں ہُو          ( بیت  177)

مُرشد مینوں حج مکے دا رحمت دا دروازہ ہُو          ( بیت  178)

مُرشد وانٛگ سُنیارے ہووے گَھت کُٹھالی گالے ہُو          ( بیت  179)

مُرشد وَسّے سَئے کوہاں تے مینوں دِسّے نیڑے ہُو          ( بیت  180)

مُرشد ہادی سبق پڑھایا پڑھیوں بِنا پڑھیوے ہُو         ( بیت  181)

مُوتُوا والی موت نہ مَلّی جیں وِچ عِشق حیاتی ہُو          ( بیت  182)

مَیں شہباز کراں پروازاں وِچ افلاک کرم دے ہُو          ( بیت  183)

مَیں کوجھی میرا دِلبر سوہنا کیوں کر اِس نوں بھاواں ہُو          ( بیت  184)