Sultan Bahu
سلطان باہو
حضرت سلطان باہو ١٠٢٩ ھ ( ١٦٢٩ ء ) وِچ پیدا ہوئے۔ضلع جھنگ دی اِک قدیم بستی شورکوٹ دے رہن والے سی تے ایہناں دے والد دا ناں بازید محمد ، اوہ وی درویش صفت سی تے قوم ایہناں دی اعوان زمیندار سی۔ ایہناں نوں شاہ جہان نے دریائے چناب دے کنڈے کئی ہزار بیگہ زمین دی جاگیر دِتی ہوئی سی تے ایسی لئی اوہناں بیٹے نوں وی زمینداری وَل متوجہ کرن دی کوشش کیتی، پر سلطان باہو تاں پیدائشی درویش تے صوفی سی اوہ ایہہ سب چھوڑ چھاڑ ملتاں چلے گئے تے اوتھے حضرت بہاؤالدین زکریا ملتانی دے مزار تے چلہ کشی کرن لگ گئے ۔ اوتھوں نکلے تے حضرت شاہ حبیب دے کول چلے گئے اوہناں ایہناں نوں دنیا تیاگن دا حکم دِتا تے سلطان باہو دہلی جا کے حضرت پیر عبدالرحمان دہلوی دے ہتھ تے بیعت کر لئی۔دہلی توں واپسی تے محبوب سبحانی غلام محی الدین چشتی توں وی فیض حاصل کیتا۔ علم ظاہری تے باطنی وِچ کامل ہو کے خود لوکاں نوں رُشد و ہدایت دا سبق دین لگ پئے۔ اوہ صوفی تے ولی ہون دے نال نال عربی تے فارسی دے وی عالم سی۔اورنگ زیب دے دور وِچ فارسی عام دی ایس لئی اوہناں فارسی وِچ تقریباً اِک سو چالیس کتاباں لکھیاں، دل چسپ گل ایہہ ہے کہ اوہناں دی وجہ شہرت اوہ مختصر دیوان ہے جیہڑا ابیات تے مشتمل ہے تے پنجابی زبان وِچ ہے۔
ایہناں دی وفات یکم مارچ 1691 ء نوں ہوئی۔ ایہناں دا مزار جھنگ توں 30 کوس تے ہے۔ایہناں دی شاعری بڑی مٹحی تے معرفت وِچ ڈُبی ہوئی ہے۔ ابیات دے ہر مصرعے دا آخری لفظ ' ہو ” ہے۔ خال کیتا جاندا ہے کہ ایسی لئی ایہناں نوں ” باہو ” یعنی ﷲ والا کہیا جاندا ہے۔
