مادھو لال شاہ حسین

شاہ حسین دے والد شہنشاہ ہمایوں دے وقت  یا دادا  شاہ فیروز دے زمانے وچ مسلمان ہوۓ سن ، ننہال دی طرفوں  ڈُھڈ  راجپوت تے پیو والوں کلس راۓ ( کلجس راۓ ) سن ۔ اوہناں دے والد شیخ عثمان جیہڑے کھڈی دا کم کردے سن لاہور دے ٹکسالی دروازے وچ رہنٛدے سی تے ایتھے 945 ھ وچ شاہ حسین پیدا ہوۓ۔ ایہناں دِناں وچ ٹکسالی دی وَڈی مسیت وچ مولوی ابوبکر بچیاں نوں پڑھانٛدے سن تے ایہناں کولوں دس سال دی عمر وچ پہنچن تیک اوہناں قرآن مجید دے دس یا اَٹھ سیپارے حفظ کیتے سی کہ اوہناں دناں وچ مولوی صاحب نوں ملن لئی اک صوفی بزرگ شیخ   بہلول دریائی آۓ تے اوہناں نے شاہ حسین نوں دریاۓ راوی ( بڈھا دریا ) جیہڑا  اوہناں دناں وچ شاہی قلعہ دے نیڑے وَگدا سی توں وضو لئی لوٹا بھر کے پانی دا لیان لئی کیہیا، تے اے کم شاہ حسین بڑے پیار نال کیتا تے شیخ بہلول نوں اوہناں اُتے بڑا پیار آیا تے اوہناں کجھ پڑھ کے شاہ صاحب اُتے پُھوک ماری، ایہدا اثر ایہہ ہویا کہ اوہناں دا ذہن کھل گیا تے بڑی جلدی نال اوہناں قرآن مجید حفظ کر لیا۔شیخ بہلول اوہناں نوں داتاگنج دے مزار اُتے حاضری دین دی ہدایت دتی تے اوہناں ایہہ اپنا معمول بنا لیا۔ اوہ ساری ساری رات بڈھے دریا دے کنڈے قرآن مجید پڑھدے رہنٛدے۔

جدوں اُہ چَھتی ورھے دے سی تاں اک مشہور عالم فاضل بزرگ شیخ سعد اﷲ کولوں  تفسیر دا سبق لینٛدے سی کہ اک دن اوہناں اک آیت پڑھی وَمَااُلْحُیواۃالدُنیا اِلاّ لَھْوو لَعَبْ ، استاد نے کیہیا دنیا اِک کھیل کُد دے سوا کجھ نہیں تے آپ اُتے اِک مجذوبی کیفیت طاری ہوگئی تے نَچدے کُددے مکتب وچوں باہر نکل گۓ تے فیر اِدھر دا رخ نہیں کیتا، جد شیخ بہلول نوں پتہ لگا تے اوہ لاہور آۓ ، اوہناں حکم دِتا کہ کہ نماز پڑھو تے نماز وچ قرآن مجید سناؤ ، اوہناں مُرشد دا حکم مَنیاں تے جد قرآن پڑھدے ہوۓ ایس آیت تے آۓ اَلمَ نَشْرَح لَک صَدْرَکَ ۔۔ کی اساں نہیں کھول دِتا تیرا سینہ ، تے کِھڑ کِھڑ کے ہَس پۓ تے نماز توڑ دِتی ، تے باقی دی زندگی دے ستائس ورھے مَجذوبیت تے جذب و سُکردے عالم وچ گذرے۔

مَجذوبیت دے عالم وچ اوہناں اِک دن راوی دے کول شاہد رے وچ اِک سوھنا جیا باہمن منڈا مادھو لال گھوڑے تے جانٛدا ویکھیا تے اُہدے پِچھے ہو لۓ تے اوتھے اُہناں نوں اُہدے نال عشق ہو گیا تے اُہنوں وی شاہ حسین چنگے لگے اِنج شاہ حسین مادھو لال حسین ہوگیا۔ اک دن مادھو لال دے ماں پیو ہردوارے اشنان لئی جارہے سی تاں اوہناں مادھولال نوں وی لیجانا چاہیا تاں شاہ حسین نے مادھو لال نوں کیہیا اسی تینوں پُہنچا دیاں گے ماں پیو چلے گۓ تے اک دن مادھو نوں اداس ویکھ کے شاہ حسین نے مادھو نوں کیہیا مادھو میرے پیراں اُتے سِر رکھ کے اکھاں بند کر لے ، مادھو نے اکھاں بند کیتیاں تے ویکھیا کہ اوہ ماں پیو دے نال اشنان کر رِہیا سی فیر اوہناں کیہیا اکھاں کھول لے، تے مادھو لال  ویکھیا کہ اوہ تاں شاہ حسین دے کول ہی ہے ایس توں بعد اوہ مسلمان ہو گیا تے شاہ حسین دے مرن توں بعد 35 ورھے تیک اوہ سجادہ نشین رِہیا، بعد وچ اوہدے ماں پیو نے دسیا کہ اشنان ویلے مادھو اوہناں دے نال سی۔

اک واری اک خربوزے ویچَن والے نے شاہ حسین نوں کیہیا کہ میں ذرا کم جا ریہیاں ہاں تُسی خربوزیاں دا دھیان کرنا ۔ ایہناں ہوکا لایا "ٹکے ٹکے خربوزہ نال پُتر" کیہندے ہے اوس دن جیہناں جینہاں آپ کولوں خربوزے خریدے اوہناں دے گھر پُتر ہوۓ۔

شاہ حسین 1008 ھ وچ فوت ہوۓ تے راوی دے کنارے دفن کیتا گیا تے راوی دے رخ موڑن دے بعد اوہناں نوں باغبان پورہ وچ شالامار دے نیڑے دفن کیتا گیا۔ایہناں دے مزار تے ہر سال میلہ لگدا ہے۔

بعض تاریخ لکھن والے ایتھے تیک کیہندے ہن کہ اوہناں داڑھی مُنا دِتی تے شراب دی صراحی ہر ویلے اوہناں دے ہتھ وچ ہُندی سی، نال ای اوہ ناچ گانے دِیاں محفلاں وچ ریہندے۔ شاہ حسین نے ایہہ روپ کیوں دھاریا کیا ایس لئی کہ مجذوبیت دے عالم وچ اوہناں نوں اپنے تن بدن دی ہوش نہیں سی یا ایس لئی کہ لوک اوہناں دے ایس غیر شرع انداز تے لعنت ملامت کرن تے لوکاں دی لعن طعن ایہناں دے نفس دی پاکی تے صفائی دا موجب ہووے۔

کالے پٹ نہ چڑھے سفیدی کاگ نہ تھیندے بگّے
شاہ حسین شہادت پائیں جو مرن متراں دے اگے

---------------------------

رباّ میرے حال دا محرم تُوں
اندر توں باہر توں روم روم وچ توں

---------------------

صوفیانہ شاعری ، شانت رس
پنجابی شاعری دے انداز