Punjabi Qaida

مائے نی !   میں کینوں آکھاں دَرد  وَچھوڑے دا حال
دُھوآں دُھکھے میرے مُرشد والا جاں پھولاں تاں لال
سُولاں  مار  دِوائی  کیتی  برہوں  پیا  ساڈے خیال
دُکھاں دی روٹی سُولاں دا  سالن  آہیں دا بالَن بال
جنگل  بیلے  پِھراں  ڈُھوڈیندی  اَجے  نہ  پائیو  لال
کہے حُسین فقیر نماناں  شہ  ملے  تاں تھیواں  نہال